
สิ่งที่กวักมือเรียกผมให้ดูก็คือชื่อผู้กำกับ Atom Egoyan ที่มีงานอินดี้เจ๋งๆ อย่าง The Sweet Hereafter และ Exotica ประทับอยู่ในความทรงจำของผม ในขณะที่เรื่องนี้ถ้าให้ว่าแบบตรงๆ ก็คือการเดินเรื่องค่อนข้างเนิ่บช้า ความน่าติดตามก็ยังไม่มากขนาดนั้น
หนังว่าด้วยหนูน้อยแคสซานดร้า เด็กน้อยวัย 9 ขวบโดนลักพาไปโดยที่ไม่มีใครพบร่องรอย จนกระทั่ง 8 ปีต่อมาพ่อของเธอ (Ryan Reynolds) ก็ยังเชื่อว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่ง และเขาก็พยายามตามหาเธอ แต่แล้วการตามหาก็นำพาเขาไปสู่สิ่งที่เขาเองก็ไม่เคยคิดคาดฝันไว้
ผมเล่าเรื่องย่อเหมือนหนังจะออกแนวระทึกลึกลับตามปมใช่ไหมครับ แต่จริงๆ ไม่ใช่นะ หนังหนักไปที่ดราม่าครับ หนักไปที่อารมณ์ของตัวละครที่เต็มไปด้วยความเศร้า กดดัน เจือด้วยความรู้สึกผิดอะไรประมาณนั้น ในขณะที่การตามปมก็ไม่ได้เน้นมาก ไม่ได้มีปมให้สืบให้ลุ้นแบบหนังสืบสวนทั่วๆ ไป อย่างที่บอกครับว่าหนังมาแนวดราม่ามากกว่า
หนังเดินเรื่องเนิบช้าและมีวาระอืดเป็นพักๆ (ช้าบ้างอืดบ้างน่ะครับ 555) ดังนั้นถ้าใครคาดหวังความระทึกก็ต้องทำใจครับ แต่ถ้าใครโอเคกับหนังดราม่าซึมลึก หากอยากลองลิ้มก็ไม่เสียหายอะไร ซึ่งถ้าให้ผมลองเปรียบเทียบสไตล์ของหนังเรื่องนี้มันก็มาในสไตล์คล้ายๆ A Simple Plan อะไรประมาณนั้น
อันนี้หมายถึงการสไตล์การเดินเรื่องน่ะนะครับ ปล่อยให้คนดูสัมผัสมิติตัวละครไปเรื่อยๆ ค่อยๆ เข้าใจตัวละครไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้มีเหตุระทึกอะไรมากมาย แต่ต้องบอกก่อนว่า A Simple Plan น่ะทำออกมาสนุกและน่าติดตามกว่าครับ กับเรื่อง The Captive นี่มันเรื่อยๆ ช้าๆ จนออกจะมากไปสักหน่อย